“คนเราแม้ภายนอก เสื้อผ้าที่ใส่ เชื้อชาติ ประเทศจะแตกต่างกัน สิ่งสำคัญที่สุดคือใจ จิตใจที่ดีงามสามารถหล่อหลอมทุกอย่างเข้าด้วยกัน”
Litang ความสูงจากระดับน้ำทะเล 4050 เมตร ที่ๆเกิดดราม่าจนน้ำตาไหลครั้งแรกในทริปนี้ (ไปคนเดียวก้อดราม่าได้) เมืองนี้ไม่ได้อยู่ในแพลน หากใครจะไป Yading national park โดยจุดเริ่มจากเฉิงตูจะผ่านเมืองนี้ แต่ซักกี่คนที่จะแวะเที่ยว ในอำเภอมีบ้านเกิดของ Dalai lamaองค์ที่ 7 monastery มีวัดใหญ่ Litang monastery ที่มี 法会 ซึ่งเป็นสถานที่รวมลามะครั้งใหญ่ที่จะมาประชุมกันเพื่อสวดมนต์ เพื่อสอน รถน้อยถนนกว้าง สะอาด และหน่วย swat อยู่ในทุกจุดของเมือง เนื่องจากอำเภอข้างๆกันเพิ่งมีคนเผาตัวตายเรียกร้อง Free tibet
เนื่องด้วยเจ้าของโรงแรมเพิ่งกลับมาเปิดโรงแรม 10 วันและยังไม่ได้ลงโฆษณาตามเวบ เราจึงเป็นแขกคนเดียวในโรงแรม และค้าง 3 คืนด้วย เจ้าของเลยชวนเข้าบ้านมากินข้าวเช้าและข้าวเย็นกันตลอด ซึ่งเราไม่เกี่ยงอยู่แล้ว เค้ามักเล่าว่าคนจีนฮั่นไม่คุ้นกับการกินแป้ง Tsampa (อาหารเช้า) และการดื่มชาทิเบต แต่เราเข้าไปคลุกคลีกับคนท้องที่ตั้งแต่ที่ Tagongแล้ว เรื่องพวกนี้ไม่มีปัญหา อาหารเช้าที่เค้ากินกันคือ แป้งซัมปา Tsampa , yak butter , yak cheese , พริกจีน , momo (แป้งแข็งๆ) และ butter tea ส่วนผสมซัมปานั้นจะมีแป้งซัมปา น้ำตาล ชีส และ butter tea โดยใช้มือคลุก และปั้นเป็นก้อนเหมือนข้าวเหนียวเพื่อกิน ก่อนปั้นอาจจิบชาให้เหลือน้อยก่อนได้ วิธีการกินแบบดั้งเดิมคือให้ลิ้นเลียจากในแก้ว โดยไม่ต้องใช้มือปั้น
ระหว่างที่เยี่ยมชม Litang monastery 4250 M ได้มีลามะเข้ามาคุยด้วย เลยได้แลกเปลี่ยนสอบถาม ทั้งเรื่องภาษา วัฒนธรรม ความคิดเห็นภายใต้การปกครองของจีน จุดนี้เริ่มต้นรู้สึก sympathy รู้สึกถึงความอึดอัดคับใจของคนทิเบต หลังจากคุยกันภายในแดดบ่ายสองมาเกือบสองชั่วโมงในความสูงระดับนี้ อยากหยิบครีมกันแดดมาทามาก แต่คงไม่เหมาะ (จริงๆแล้วเค้าไม่ให้ใส่หมวกเวลาอยู่ในวัด หรือเวลาพูดคุยกับลามะ แต่ ณ จุดที่ 4250 M แดดแรง แถมลามะมีหมวกด้วย จึงทำเนียน) กำลังเดินออกจากวัดมีคุณลุงลามะอีกคนมาถามว่าอยากไปดูห้อง Panchen Lama (ลามะระดับรองจาก Dalai lama) , Dalai lama 7,11,12,13 ไหม ทุกคนเคยมานี่ห้องนี้ ลุงลามะเป็นคนถือกุญแจห้อง เลยตามไปดู เห็นรูปเด็กคนนึง คนเดียวกับที่เห็นที่ลาดักห์ ประกาศหาตัว เพราะคนนี้ Dailai lama คนปัจจุบันยอมรับว่าเป็นปันเจน ลามะที่มาเกิดใหม่ แต่ถูกรัฐบาลจีนจับตัวไปเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ปัจจุบันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน โดยจีนได้แต่งตั้งปันเจน ลามะขึ้นมาใหม่ ขัดเกลาและเรียนอยู่ที่ปักกิ่ง ลุงลามะพูดจีนกลางไม่ค่อยได้ ก่อนจากลาลุงลามะให้คำสอนเป็นภาษาทิเบต ว่าคนเราแม้ภายนอก เสื้อผ้าที่ใส่ เชื้อชาติ ประเทศจะแตกต่างกัน สิ่งสำคัญที่สุดคือใจ จิตใจที่ดีงามสามารถหล่อหลอมทุกอย่างเข้าด้วยกัน ขอบคุณค่ะคุณลุงลามะ วันนี้อินศาสนามาก
ตอนเดินออกจากวัด จะมีทั้งลามะ และชาวบ้านทิเบต (เน้นทิเบต ไม่รวมจีนฮั่น) ชวนมาดื่มชาด้วยกัน ซึ่งเราปฏิเสธทุกครั้ง ตามท้องถนนมักมีคุณป้าๆทิเบตนั่งสวดมนต์นับลูกประคำหรือหมุนกงล้อมักจะชวนนั่งด้วย ลองนั่งดู นั่งกันเงียบๆแกก้อสวดมนต์ไป om manipadme hung สงบใจดีมาก แล้วไหนๆจะอินละเลยเดินไปวัดที่คนท้องที่ไปกัน ไปช่วยหมุนระฆังยักษ์ จริงๆอยากลองไหว้แบบทิเบตดู แต่แขนยังระบมจากที่ดึงมอไซค์วันก่อนนั่งซึมซับบรรยากาศ เค้าศรัทธากันหนักแน่นจริงๆ ทุกคนมีศีล มีจิตใจที่ดี ที่นี่ไม่มีขโมย สามารถสะพายกระเป๋าหลังได้อย่างไม่ต้องกลัวโดนล้วง
จากนั้นไปเดินพื้นที่บ้านเก่าที่เป็นบ้านเกิดของดะไล ลามะองค์ที่ 7 และลามะที่มีชื่อเสียงในอดีต ในโซนนี้มีเส้นทางเดินที่ต้องวนซ้ายตลอด วนตามชาวบ้านก็จะมาอยู่หน้าบ้านเกิดซึ่งเปิดประตูไว้อยู่ เลยเดินเข้าไปดู ตามบันได ห้องหับ เสาบ้านจะมีผ้ามาคล้องผูกไว้ รู้มาจากเจ้าของโรงแรมว่าปกติแล้วเค้าจะปิดประตูบ้านตลอด เวลามีคนระดับสูงมาถึงเปิดประตูให้เข้าเยี่ยมชม เค้าบอกว่าเราโชคดีมากที่ได้เข้าไป วันนี้แปลกใจในเรื่อง Yuanfen มาก หลายอย่างเหมือนนำพาเรามาที่นี่เจอแต่สิ่งดีๆ
Keyoutside's Blog 